Csirkepaprikás – węgierski paprykarz z kurczaka

Dawno nas tutej nie było, albowiem straszliwie żeśmy zajęci ostatnio. No bo a to na wywczasy trza było pojechać , a to żniwa tera, rozumita, trza ogarnąć, a to znowuż tak człowiek skutecznie pragnienie podczas upałów ugasi, że się weźmie i filipińskiej choroby śjakiejś nabawi… Nu, ale do rzeczy. Jakeśmy na te nasze wywczasy jechaly, o czem osobny wpis bedzie, musieli my przez madziarsko kraine przejechać, przez Więgry znaczy się. Kochanieńcy, Madziary to takiej mowy używajo, że choćby się człowiek wziął i, za przeproszeniem, zejsrał, to i tak nie pokuma, o co kaman.  Jak ta impreza z Wieżo Babel była, to musieli oni grubo podpaść, oj musieli… Nu, ale ludziska to poczciwe, przyjacielskie, więc i na migi idzie się elegancko dogadać, jak to mówio, komunikancjo niewerbalno.  A szczególnie, jak się tako komunikancję szczodrze podlewa przednim węgrzynem… Żarło też u nich niezgorsze, a jedna z tradycyjnych potraw, obok znanych wszystkiem ludziskom gulaszu i leczo, to paprykarz z kurczaka, który to se możeta sami w chałupie zmontować podług poniższego przepisu:

Składniki:

• podwójna pierś kurczaka

• 1 żółta papryka

• 1 duży pomidor, np. bawole serce

• 1 duża cebula

• 250 ml śmietany 12%

• odrobina smalcu własnoręcznie wytopionego ze słoniny*

• 1 łyżka mąki

• 1 kopiasta łyżka słodkiej papryki w proszku

• sól

                      * Użycie smalcu jest absolutnie konieczne, jeśli chcemy uzyskać charakterystyczny, prawdziwie węgierski aromat. Zastąpienie smalcu                              olejem sprawi, że nie będzie to już tradycyjny paprykarz z kurczaka.

Sposób przygotowania:

Na rozgrzanym smalcu lekko podsmażamy drobno pokrojoną cebulę, w trakcie smażenia mieszając dokładnie z papryką w proszku. Następnie dokładamy pokrojone piersi, smażymy. Dodajemy pokrojone w kostkę paprykę i pomidora (uprzednio obranego ze skórki). Solimy i dusimy do momentu, aż pomidor i papryka utworzą gładki sos. Na koniec dodajemy śmietanę wymieszaną z mąką, mieszamy i jeszcze chwilę dusimy. Tradycyjnie podaje się z kluseczkami, ale z powodzeniem można podać z ryżem.

Przepis bierze udział w akcji ‚Warzywa psiankowate”, do której link znajdzieta tu.

Przepis pochodzi z książki Roberta Makłowicza: „Podróże kulinarne Roberta Makłowicza – Smak Węgier”